این کتاب روایت منتقدی است از مدل شدن برای لوسین فرویدِ نقاش، و از این راه به نوعی او را مدلِ خود می‌کند. مدلی برای پرداختن به هیئت یک نقاش و مسائل ملموس و بی‌واسطه‌ی نقاشی، رازهایی که منتقدان و تئوری‌پردازان اغلب به درون پرده‌اش راه نمی‌یابند.

از میان متنِ کتاب:
"...مدت‌هاست که باور دارم لوسین فروید یک حقیقت است: نقاشی حقیقتا بزرگ که در میان ما زندگی می‌کند. در یک بعدازظهر، هنگام نوشیدن چای، خیلی ضمنی اشاره کردم که اگر بخواهد نقاشی من را بکشد، می‌توانم وقت بگذارم و مدلش بشوم. مقداری از انگیزه‌ام همان خواسته‌ی معمول هر مدل پرتره بود: اعلام وجود خودم. به‌دلایل مختلف، حال چندان خوشی نداشتم و این که فروید من را می‌کشید راهی بود برای دور شدن از آن اوضاع و احوال.

دلیل دیگر این کنجکاوی بود که می‌خواستم ببینم کشیدن یک پرتره چطور انجام می‌پذیرد. پس از سال‌ها نوشتن، حرف ‌زدن و فکر کردن درباره‌ی هنر، مشاهده‌ی شکل گرفتن یک نقاشی برایم بسیار جذاب بود_ حضور در بطن کار. بااین‌حال، وقتی آن پیشنهاد متواضعانه را مطرح کردم، انتظار نداشتم فروید قبول کند. فکر کردم شاید مؤدبانه جمله‌ی مبهمی بگوید که "فکر خیلی خوبی است، شاید یک روز این کار را کردیم." اما در عوض گفت: " می‌توانی هفته‌ی آینده یک روز بعد از ظهر بیایی؟"

از مدت‌ها قبل او را می‌شناختم، تقریبا از ده سال پیش از آن. ساعت‌ها در حکم دو دوست با هم حرف زده بودیم، در حکم هنرمند و منتقد. همراه او چندین و چند بار غذا خورده بودم و با هم به نمایشگاه و کنسرت‌های جاز رفته بودیم. ده‌ها بار به استودیویش رفته بودم تا نقاشی‌های تازه‌تمام‌شده و نیمه‌کاره را ببینم. اما این‌بار به نقاشی نگاه نمی‌کردم، بلکه خود آن بودم‌ __ یا حداقل نقطه‌ی آغازش."

عنوان کتاب: مرد با شال آبی، روند خلق یک پرتره با لوسین فروید

نویسنده: مارتین گی‌فورد

ترجمه‌: شروین شهامی‌پور

انتشارات: نشر نظر

منبع: نشر نظر